بدین جهت دولت در بودجه تقدیمی به مجلس در نظر دارد تقریبا چیز معادل تقریبی ۲ برابر بیشتر از جیب ملت با عناوین مختلف مالیاتی، برداشت کند.
به بیان ساده و عوامانه، بر این اساس در سال ۱۴۰۳ بیش از نیمی از بودجه دولت در سال از درآمدهای مردم که همانا افزایش مالیات حقوق ،املاک، خودرو، حساب بانکی و……امثالهم باشد، تأمین خواهد شد.
گرچه مطابق اصول مترقی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به تاسی از کلام امیر مؤمنان حضرت علی (ع)تکلیف مردم در قبال دولت به ۳ اصل یا مورد و حق مردم بر گردن دولت به ۱۷۴ اصل یا مورد باز می‌گردد، اما صرفنظر از این مهم قاعده مرسوم در همه ممالک مترقی دنیا این است که مردم مالیات ده حقی از بابت تصویب و تایید و نظارت بر مصرف مالیات پرداختی خود دارند. در دولت آن را در جهت آسایش و رفاه و امنیت و بهداشت و ….خودشان هزینه نمایید. پس وقتی مردم خرج دولت را می‌دهند، دولت هم مطابق سلیقه مردم باید باشد. حال سوال نگارنده از دولت و مجلس انقلابی این است با این اعداد و ارقام سربه فلک کشیده در بودجه که قرار است از جیب ملت هزینه شود چه تغییراتی در شیوۀ حکومت‌داری و آرایش دخل و خرج حاکمان ایجاد می‌شود که به خواست و سلیقۀ مردم نزدیک‌تر شود؟ به صلاح و ثواب آنها باشد!؟
مالیات‌های گرفته شده در این چند سال اخیر به ریز صرف کدام امر از امور مردم و موجب ترقی و توسعه و رفاه آنها شده است.
آیا ماحصلی جز تورم و فقر و فلاکت چیز دیگر سر سفره مردم مشاهده شده؟

آیا بعد از اینکه دولت مالیات بیشتری از مردم گرفته به ملت این اجازه را میدهد که چگونه وکجا و کی و برای چه کسانی از محل مالیات مالایطاق آنها هزینه کند و یا اینکه چه مقامی را عزل و چه دلسوز را منسوب نمایند.
مردم همانند دیوان محاسبات بر مالیات پرداختی خود نظارت نمایند. در صورت تخطی بر خلاف اذن و اجازه آنها در مصرف مالیات ،متخلفین را به سزای اعمالشان برساند.
وقتی از زمین خشک نمی شود توقع گل داشت ،چگونه می‌شود از مردم فقیر توقع تامین نیمی از بودجه کشور از طریق پراخت انواع. اقسام مالیات داشت؟
این گونه مالیات گرفتن ماحصلی جز تولید و توزیع فلاکت بین مردم و بدبینی آنها به حاکمان خواهد داشت؟
ای کاش بقول ضرب المثل معروف"یک سوزن مالیات گیری به خودتان میزدید و یک جوال دوز مالیات دادن به مردم".
*حقوقدان و وکیل یاره دادگستری

۴۷۴۷